Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omloop]

OMLOOP, z.n., m., des omloops, of van den omloop; meerv. omloopen. De beweging van een ligchaam, om zijne as: stuit het rad in zijnen omloop. De beweging van een ligchaam in eenen kring: de omloop der zon. In verdere beteekenis: de aderen zijn met kunst gemaakt, om den geregelden omloop des bloeds te bevorderen. De omloop der onderaardsche wateren. Papieren geld in omloop brengen. Bij Kil., heet het springvuur, omdat

[p. 364]

het, uit zijnen aard, rondom het ligchaam loopt, de omloop. Ook beteekent het eenen rand, waarop men rondom iets loopen kan: hij viel van den tweeden omloop des torens af. Ghij sult het onder den ommeloop des altaers opleggen. Bybelv. Eindelijk, wordt het oneigenlijk genomen voor het ruigste werk, om welk te doen men dan hier, dan daar moet loopen. Zoo zegt men: den omloop waarnemen. Van om en loop.