[Omslingeren]
OMSLINGEREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. om en slingeren. Bedr. en scheidb.: ik slingerde om, heb omgeslingerd. Door draaijing naar de eene of andere zijde omwenden: d'adder slingert fel den staert om. Vond. Onz. en scheidb., met zijn; door slingeren omvallen: uit den wagen, die omgeslingert den meester volght in 't zincken. Vond. Door slingering, aan alle oorden heen en weer geworpen worden: omgeslingert op de baeren. Anton. Bedr. en onscheidb.: ik omslingerde, heb omslingerd. Met wenteltrapswijze draaijingen omgeven, omwinden: den gedoemden omslingert het dier met den snuit. Bógaert. Omslingert met een' ouden draek. H. Schim. Hoe ijder
Auteursrechtvrij