ONGELIJK, bijv. n. en bijw., ongelijker, zeer ongelijk. Niet effen, hobbelig: op eenen ongelijken weg rijden. Niet even dik of dun: het garen is ongelijk gesponnen. Verschillend, niet gelijk: hij is zijnen meester ongelijk. In majesteit en macht al t'ongelijck. Vond. In ongelijke maat. Dat is een ongelijk paar. Men gebruikt het
[pagina 472]
[p. 472]
ook als een versterkend woordje, bij den vergelijkende trap, doch slechts als een bijw.: mijn hond is ongelijk loozer dan de uwe. Van on en gelijk. Van hier: ongelijkelijk: mijn verlies is ongelijk minder. - Ongelijkenis bij Vond., ongelijkheid. Zamenstell.: ongelijkmatig, ongelijkvormig, ongelijvormigbeid. Bij C. Huygens vindt men een bedr. w. ongelijken: hier in zijn wij t' onghelijcken.
Auteursrechtvrij