[Ontdekken]
ONTDEKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en dekken: ik ontdekte, heb ontdekt. Eigenlijk iets, dat tot dekking dient wegnemen: ontdeckt de beenen. Doresl. Het hoofd ontdekken. Alle dinck is naeckt ende ontdeckt voor sijnen oogen. Doresl. Zich ontdekken, zijnen hoed afnemen. Oneigenlijk, eene onbekende, vooraf niet gekende zaak gewaar worden, zoo wel van alle zintuigen, bijzonder van het gezigt, als ook van het verstand: zoo zou een blinde een' beemt ontdekken door de geuren. Poot. D'edle trekken, die in uw wezen zijn te ontdekken. H. Schim. Kolumbus heeft Amerika ontdekt. Men heeft, sedert het gebruik van vergrootglazen, vele geheimen der Natuur ontdekt. De vijand ontdekte het verraad. Ik ontdekte weldra de geheele zaak. Een bedrog ontdekken. Om 't vloekverbond tot in den grond te ontdekken. Feitama. Eene verborgene zaak bekend maken: van den hanekrai ontdekt. Vond. Vooral in vertrouwen dezelve bekend
Auteursrechtvrij