Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Poets]

POETS, z.n., vr., der, of van de poets; meerv. poetsen. Verkleinw. poetsje. Eigenlijk eene belagchelijke gebaarmaking, snakerij: wonderlijke poetsen aanrigten, Voorts een boertige trek, welken men iemand speelt:

[p. 93]

ik was hem overlang zulk eene poets verschuldigd. Van hier poetsig, boertig, vol van poetsen. Zamenstell.: poetsemaker.

Poets, anders ook pots, is het zelfde als boetse, bij Kil. ook bootse, zie boetse, hoogd. posse en possen, opperd. bosz, neders. butze, zweed. puss, ital. pazzia; misschien zijn het hoogd. spasz en witz, het oudd. fatzen, en het eng fetch, van denzelfden oorsprong.