Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Praktijk]

PRAKTIJK, ond. z.n., vr., der, of van de praktijk; meerv. praktijken. Eigenlijk oefening, beoefening, het tegengestelde van het onduitsche theorie: dat is goed in de theorie (beschouwing) maar in de praktijk (beoefening) gaat het mank. Iets in praktijk brengen. Oulings beteekende het sterrenwigchelarij, gelijk als praktijkschrijver een sterrenkijker was. Hedendaags,

[p. 112]

de werkzaamheid van eenen geneesheer, of heelmeester, in zijn beroep: die arts heeft eene uitgebreide praktijk. Als ook de wetenschap van eenen regtsgeleerden: mijn Notaris verstaat de praktijk. In deze beide beteekenissen heeft het woord geen meerv., maar enkel in die van list en treken: ik zal uwe praktijken wel ontdekken.

Praktijk, bij Kil. pracktycke, hoogd. practik, eng. practice, fr. pratique ital. prattica, is ontleend uit het middeleeuw. lat. practica, dat van het gr. πραξις afstamt.