[Ridderschap]
RIDDERSCHAP, z.n., vr., der, of van de ridderschap; meerv. ridderschappen. Volk te paard: en van de Moab aen, en Ammons ridderschap. Vond. De gezamenlijke leden van eene ridderorde: oock gaet het vast, dat d'orden der Duitsche ridderschap zoo wijt befaemt geworden. Vond. De gezamenlijke bezitters van ridderlijke goederen: hij was beschreven in de ridderschap van Holland. Van de voornaamste der verbitterde ridderschap. Hooft. Onzijdig, eene ridderlijke waardigheid: die door dappre daaden het ridderschap bevocht. Hooft. Hij ziet zich met het Koninklijk ridderschap beschonken. In de Gulden Legende vindt men dat ridderschap voor de gezamenlijke ridders. Zie schap.
Auteursrechtvrij