SCHAMPEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn: schampte, is geschampt. Eigenlijk even raken en afglippen: de bijl schampte; doch in dezen zin bezigt men meestal afschampen, uitschampen. Camph. zegt: zijn pijl moet stomp terugge schampen. Moon. gebruikt het, in den zin van vlugten, wegloopen: die
[pagina 303]
[p. 303]
deze peste schampen en hielen lichten doet. Vond. heeft schampen uit het worstelperk, voor wijken. In de zeevaart bezigt men het woord schampdek, voor een dek aan de poorten van het geschut, waarop alles afschampt, dat dezelve zoude kunnen beschadigen; waarvoor men ook schandek zegt. Van dit schampen, is ook het voortd. w. schamperen: en schamperde voor 't hart, dat borst en ribben kraken. Hoogvl. Zie afschampen en schimpen.
Auteursrechtvrij