Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schap]

SCHAP, uitgang, waardoor zelfstandige naamwoorden, zoo wel uit andere zelfstandige naamwoorden, als uit bijvoegelijke naamwoorden gevormd worden. De meeste der door dezen uitgang gevormde zelfstandige naamwoorden zijn vrouwelijk, als vriendschap, vijandschap, gemeenschap, rekenschap, wetenschap, verwantschap, zwangerschap, koopmanschap, manschap, nakomelingschap, jongelingschap, eigenschap enz.; sommige, op schap uitgaande, woorden zijn echter ook van het onzijdige geslacht, als: eedgenootschap, genootschap, gezelschap, landschap, enz.; en men kan hierbij nog

[p. 306]

opmerken, dat die, welke van bijvoegelijke naamwoorden afstammen en eene hoedanigheid beteekenen, als: eigenschap, gramschap, zwangerschap enz. vrouwelijk zijn; gelijk ook die, welke van zelfstandige naamwoorden afgeleid, eene algemeenheid van personen in een vergaderd ligchaam aanduiden, als: de broederschap, burgerschap, priesterschap, enz.; en dat die in schap eindigende woorden, welke eene bediening of waardigheid beteekenen, onzijdig zijn, als: gezantschap, graafschap, heerschap, priesterschap enz.

Deze uitgang is zeer oud; bij Ker. en Ottfr. heet dezelve scaff, sceff, neders. schup en schap, hoogd. schaft, zweed. skap. Ten Kate brengt dezen uitgang tot het oude schap, forma, van het angels. sceapan, sceop, sceapen, bij ons scheppen, schiep, geschapen.