Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schieman]

SCHIEMAN, z.n., m., des schiemans, of van den schieman; meerv. schiemannen. In de scheepvaart, iemand, die voor de pompen en de reinheid van een schip moet zorgen - hoog bootsmansmaat; bij Roem.

[p. 335]

Viss. en anderen schimman, omdat hij is, zegt Winschooten, de schim en schaduw van den hoogbootsman. Zamenstell: schiemansgaren, d.i. garen, 't welk de schieman gebruikt, om iets vast te maken; hetzelve wordt te scheep, van het pluis van oude kabels gesponnen - schiemanschap, de post van schieman.