Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Schildpad]

SCHILDPAD, z.n., vr., der, of van de schildpad; meerv. schildpadden. Van schild en pad. Een viervoetig te water en te land levend dier, in de gedaante eener padde; hetwelk zijnen naam ontleent van de harde schaal, waarmede deszelfs ligchaam, als met eenen schild bedekt is; hoogd. schildkröte, neders. schildpadde, lat. testudo. De schildpad draagt haar huis overal mede. De schildtpad aan haar harnas vast is. Hooft. Figuurlijk, zeker stormtuig: De volscen schie-

[p. 345]

ten met de schiltpadt toe. Vond. Van hier het onverbuigbare schildpadden, van de harde schaal der schildpad gemaakt: een schildpadden kam. Van hier ook het werkw. schildpadden, als schildpad maken, naar schildpad doen gelijken: men weet het hoorn thans fraai en natuurlijk te schildpadden.