Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Slepen]

SLEPEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik sleepte, heb gesleept. Eigenlijk, het geluid verwekken, dat in dit woord begrepen is. Onz., zulks doen, door langs een ander ding heen te strijken: haar kleed sleept langs den vloer. Hij sleept met de voeten over den grond. Kruipen, langzaam voortgaan: en telt de sleipende uuren. Vond. Eene zaak slepende houden, is, haar langzaam doen voortgaan; en sleijpende dier, bij v. Hass., is een kruipend. Bedrijvend, is slepen iets langs iets anders heen doen strijken: zij werd bij de haren over den grond gesleept. Ende sleepten hem buijten de stadt, meijnende, dat hij doot was. Bijbelv. Overdragtelijk, met soortgelijk eene roofgierigheid wegvoeren, als een wild dier, dat zijne prooi wegsleept: de Brit sleept alles in zijn hol. Smijrnes oogst te sleepen, en d'Indiaansche geur en lucht naer nieu Algiers. Vond. Van schepen gesproken, aan een touw voorttrekken: er werden drie schepen uit den slag gesleept. Op een slepend voertuig vervoeren: hij werd na zijnen dood op eene horde gesleept. Ik zal die goederen niet laten krui-

[p. 467]

jen, maar slepen. Met zulk eene vervoering van goederen onledig zijn: hij moet met vrouw en kinderen van het slepen bestaan. Van hier gesleep, sleep, sleper, enz. Zamenstell.: sleepdeken, een traag vrouwmensch, anders ook sleeplenden, en bij Kil. sleijpe, - sleepnet, sleepvoet, bij Kil. ook sleijper, iemand, die met de voeten sleept, sleepvoeten, enz. Aanslepen, afslepen, bijslepen, doorslepen, inslepen, medeslepen, naslepen, ontslepen, opslepen, overslepen, uitslepen, verslepen, voortslepen, enz.

Slepen, Kil. sleijpen, hoogd. schleifen, en schleppen, neders. slipen, angels. slipan, eng. slipp, zweed. slipa, släpa, ontleent zijne beteekenis van zijnen klank.