[Stier]
STIER, z.n., m., des stiers, of van den stier; meerv. stieren. Verkleinw. stiertje. Dezen naam, en dien van bul, geeft men aan de mannetjes van het rundvee: 't bloet der stieren ende bocken. Bijbelv. De zoon van Hector slaght den allereersten stier. Vond. Een der twaalf sterrenbeelden van den dierenriem: toen de zon ten tijde der lentenachtevening in den stier verkeerde, nam de afgodische stierendienst een begin. Als had hij (Phoebus) lust van uit den stier te kijcken, Hoe Karels vuist wil passen 't stier van staet. D. Deck.; waar het stier voor het stuur gebezigd wordt. Voorts een onhandelbaar mensch: welk een stier van een karel is dat! Van hier stierachtig, en misschien ook stuursch. Zamenstell.: stierebloed, stierendienst, stierengevecht, stierehuid, stierekop, stierenoffer, stierenperk, stierevet, stierevleesch, stierkalf. Bisonstier, buffelstier, offerstier, enz.
Stier, hoogd. ook stier, eng. steer, angels. steor, zweed. tarb, en tjur, deen. tiur, ijsl. tijr, gr. lat. taurus, phoen. thor, hebr. טור.
Auteursrechtvrij