Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tas]

TAS, z.n., m., van den tas; meerv. tassen. Verkleinw. tasje. Een hoop koorns, of veldgewas. Ook wordt het gebruikt voor een' hoop, of eene opgestapelde menigte: hij stapt op eenen hoogen tas van dooden. Vond. Dese voerde daer in eenen tas op ten kerckhof te worone al die hij vant. v. Hass. Eene boerenwoning, die te gelijk met de stalling, schuur, bergplaats voor koren, of hooi, enz. onder een dak begrepen is, zoo dat alles gezamenlijk eenen spits toeloopenden hoop

[p. 32]

vormt, even als de boerenwoningen in Westvriesland veelal doen: de herfst schonk overvloed, en hoopte schuur en tas met volle garven op. Le Franc van Berkheij. Van hier tasch, tassen, enz.