[Teen]
TEEN, z.n., vr., der, of van de teen; meerv. teenen. Verkleinw. teentje. Van 't gr. τενος. Eene twijg, eene dunne en taaije boomloot, voor allerlei vlechtwerk geschikt: het is van teenen gevlochten. Om een taeije teen te rukken; Vond.; die dit woord intusschen mannelijk maakt, in: met riet, geschilden teen, en esschen stock gestut. Van hier teenen, van teenen: neem dat teenen mandje. Zamenstell.: teenakker, teenboom, teenbosch, teenland, teenrijs, teenveld, enz.
Teen, moesogoth. tains, angels. toenel, tan, alem. zeinna.
Auteursrechtvrij