TEGEL, z.n., m., des tegels, of van den tegel; meerv. tegelen, of tegels. Verkleinw. tegeltje. Een baksteen, geschikt om een huis te dekken, of deszelfs vloer en wanden te bekleeden: het huis was met geene zoogenoemde pannen, maar met tegels, gedekt. De muur is met geschilderde tegeltjes bezet. Zamenstell.: tegelbakker, tegelbakkerij, tegeldak, tegeloven, tegelsteen, bij Kil. evenveel als tigchelsteen, tegelvloer, enz. Daktegel, enz.
[pagina 43]
[p. 43]
Tegel, Kil. teghel, neders., zweed. tegel, hoogd. ziegel, Tatian. ziegala, in een oud gedicht cigelo, pool. cegla, angels. tigla, eng. tile, till, fr. tuile, ital. tegola, komt van het lat. tegula, en daarmede van tegere, dekken, en schijnt intusschen verwant aan tigchel, diggel, en teil, zie tigchel en teil.
Auteursrechtvrij