Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Toeleggen]

TOELEGGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik legde (leide) toe, heb toegelegd (toegeleid). Van toe en leggen. Sluiten door er iets op te leggen: eene groef met planken toeleggen. Het graf toeleggen, den steen er op leggen. Derwijze leggen, dat het sluite: leg het luik toe. Waarom legt gij het boek niet toe? Toewijzen, toestaan, vergunnen: wat zullen wij hem voor zijne moeite toeleggen? Men heeft mij eene jaarwedde toegelegd. Bijeen leggen: wij moeten iets toeleggen, om de kosten te vinden. Voorts is zich ergens op toeleggen, zich met inspanning van krachten tot behartiging daarvan begeven: gij moet u op de wiskunde toeleggen. Het er-

[p. 117]

gens op toeleggen, is, het daarop gemunt hebben: hij legt het er op toe, om mij te benadeelen. Meent gij het op ledig gaan toeteleggen? Zich iets van eene zaak toeleggen, is, zich daarvan iets aanmatigen, belooven: ik leg mij daarvan niet veel bijzonders toe. Van hier toelaag, toeleg, toelegging, enz.