[Toomen]
TOOMEN, bedr. w., gelijkvl. Ik toomde, heb getoomd. Met eenen toom optuigen: het paard was getoomd en gezadeld. Joseph gaet den esel tomen. F. v. Dorp. Evenveel op welke wijze bedwingen: schoon Perseus eenen Zeedraeck toome. Vond. Wat magt vermag de vrije tong te toomen? L.D.S.P. Oul. beteekende zich toomen, zich kleeden en opsieren: te wijle dat ghij u toomt. Const. der minn. Van hier tooming. Zamenstell.: betoomen, intoomen, ongetoomd, onttoomen, optoomen, enz.
Toomen, neders. tömeu, hoogd. zaumen, komt van toom.
Auteursrechtvrij