TORNEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik tornde, heb getornd. Bedr., rukken: waarom tornt gij dat van een? Bijzonderlijk, eenen naad, met doorsnijding van den draad, waarmee dezelve zamengehecht is, van een rukken: torn dien naad eens open! Overdragtelijk, aanspreken: ik moet hem wederom eens tornen. Bijzonderlijk, om betaling: ik torn hem wel eens, maar het is
[pagina 163]
[p. 163]
vruchteloos. Onz. met losmaking van eenen naad onledig zijn: waar tornt gij nu aan? Overdragtelijk, is ergens aan tornen, zich daarmede inlaten, daaromtrent eenige poging doen: ik wil daaraan nog niet tornen. Van hier torn. Zamenstell.: tornmesje, tornwerk, enz.
Tornen, anders tarnen, ternen, schijnt verwant aan terren, bij Kil., hoogd. zerren.
Auteursrechtvrij