Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Tred]

TRED, z.n., m., des treds, of van den tred; zonder meerv. De daad van treden, gang: om ons te leeren, dat de tijdt zijnen tredt gaat. Hooft. Dezelfde beteekenis heeft het woord in hertred; en intrede schijnt gevormd uit een verouderd intred; waarom Vond. intrede, en intree, in: den intrede in Gods rijcken, en in: den intree van uw hof, eveneens mannelijk maakt, als hertred, in: den hertredt van den prins geleiden. Intusschen is intrede elders bij hem vr. even als hertred bij Hooft, in: 't welk den stedelingen de

[p. 175]

hertredt riedt, en op meer andere plaatsen. Voorts is tred, even als gang, de wijze, waarop iemand treedt, of gaat: hij heeft eenen deftigen tred over zich. Gij waert volschapen in uwen tredt. Vond. Voor loon van haren vluggen tredt. D. Deck.

Tred, Kil. terd, en trat, hoogd. tritt, komt van treden.