VELG, z.n., vr., der, of van de velg; meerv. velgen. Verkleinw. velgje. De buitenste omtrek van een rad: de velg van het achterste wiel brak aan stukken. Hare velgen waren vol oogen rontom, aen die vier raderen. Bijbelv. Zamenstell.: radvelg.
volga, komt van velgen bij Kil., hoogd. felgen, omkeeren, omdraaijen, dat verwant is aan het ital. volgere, eng. wallow, angels. walwian, zweed. faella, hoogd. walzen, lat. volvere, en aan wiel.
Auteursrechtvrij