[Verdrietelijk]
VERDRIETELIJK, bijv. n. en bijw., verdrietelijker, verdrietelijkst. Van verdrieten, zie lijk. Verdriet ademende, hartzeer gevoelende, en aan den dag leggende: zij was den ganschen dag door verdrietelijk. Als bijw., op eene wijze, die een gevoel van verdriet openbaart: wat zag zij er verdrietelijk uit. Voorts ook, even als verdrietig, hartzeer verwekkend, medevoerend: het is eene verdrietelijke zaak. Van hier verdrietelijkheid.
Auteursrechtvrij