VERLOSSEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verloste, heb verlost. Van het onscheidb. voorz. ver en lossen. Bevrijden: hij werd uit den kerker verlost. Ook oneigenlijk: Ach! Verlos mij uit zijn handen! Verlos en red mij uit de magt van hem, die mijn verderf betracht. L.D.S.P. Van drukkende lasten ontheffen: iemand van den arbeid verlossen. Halma. Verlos mij van mijn' kwaalen. L.D.S.P. Eene vrouw in het ba-
[pagina 194]
[p. 194]
ren behulpzaam zijn: wie heeft haar verlost? Eindelijk is verlossen wel eens onz., baren: zij kan niet verlossen. Van hier verlosser, verlossing. Zamenstell.: verloskunde, verloskundig, enz. Het deelw., verlost, wordt als z.n., gebruikt: het jaer mijner verlosten was gekomen. Bijbelv.
Auteursrechtvrij