Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verponding]

VERPONDING, z.n., vr., der, of van de verponding; meerv. verpondingen. Van verponden, eene belasting van zoo of zoo veel ponden ergens op leggen. Eene belasting op vaste goederen: de verponding van zijn huis betalen.

Verponding is eene benaming, ontleend van het oude ponden, of pomderen, van het lat. ponderare, dat zoo veel zegt, als pondswijze wegen, hetwelk beteekent iets naar zeker getal van ponden waarderen, of schatten, volgens de manier der Ouden, die bij ponden re-

[p. 220]

kenden, zoo als wij bij guldens. Ponding is dan schatting; en verponding eene andere manier van schatting. In oude schriften heeft dit woord drie beteekenissen; vooreerst is het alle schatting in het algemeen, deze of gene zaak betreffende, en dus hetzelfde als zotting; ten tweede de som, welke iedere stad of dorp jaarlijks onder den naam van schildtalen moest leveren; zie schildtaal; en eindelijk, die schatting, welke men thans nog bij ons van onroerende goederen betaalt, onder den naam van verponding. En deze belasting is waarschijnlijk eerst ontstaan in 't jaar 1515, en wel allengsjes uit de heffing van den tienden, vijftigsten, en honderdsten penning, die dikwijls van de huizen en landerijen gevorderd werd, in welker plaats 's Lands staten, in den jare 1581, de tegenwoordige manier van verponding ingevoerd hebben. Derzelver inzamelaars worden in de steden Ontvangers, en ten platten lande gaarders der Verponding geheeten.