Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vlas]

VLAS, z.n., o., van het vlas; meerv. vlassen. De toebereide, maar nog ongesponnene bast der vlasplant: geef haar vlas te spinnen. Sij soeckt wolle, ende vlas, ende werckt. Bijbelv. De plant, welker bast men spint: het vlas nu, ende de gerste, wert geslagen. Bijbelv. Hier zag ik 't vlas langs zilvere beken. D. Deck. Vlas zaaijen, spinnen, koopen. - Oostersch vlas, zeeuwsch vlas. Vlas hèkelen, vlas in 't water te rotten leggen. Van hier vlasachtig, vlassen, b. n., en werkw. Vlassig. Zamenstell.: vlasbaard, iemand, die eenen vlasachtigen, ligten baard heeft, inzonderheid de eerste baard eens jongelings: vlasblad,

[p. 361]

vlasbloem, vlasboom, vlasbouw, vlasbraak, vlasdotter, vlashaar, vlashamer, vlashandel, vlashekel, een bord met ijzeren pennen, waarop het vlas gehekeld wordt - vlashekelster, eene die vlas hekelt - vlaskleur, vlaskooper, vlaskruid, vlasland, vlasmarkt, vlasplant, vlasrokken, vlassteng, vlasstoppel, vlasveld, vlasvink, vlaswinkel, vlaszaad, enz.

Vlas, Zwabenspieg. flahs, vrief. flaachs, hoogd. flachs, eng. flax, angels. fleax, neders. flasz, fr. filasse, komt van het middeleeuw. lat. filacium, en is, te gelijk met de beteekende zaak zelve, uit Italie ontleend.