Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortrijden]

VOORTRIJDEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik reed voort, heb en ben voortgereden. Van voort en rijden. Bedr., op een rijtuig voorwaarts, of van eene plaats weg voeren: tot hiertoe reed hij het voort. Zij hebben het voortgereden. Bij aanhoudendheid op een rijtuig voeren: men rijdt het nog al voort. Onz., met zijn, van eene plaats wegrijden: hij is voortgereden. Voorwaarts rijden: tot hier aan toe reed ik voort. Met hebben, snellijk rijden: rijd toch wat voort! Aanhouden

[p. 467]

met rijden: ik heb steeds voortgereden. Houdt mij niet op voort te rijden, 't sij dan, dat ick 't u segge. Bijbelv. Alles in de verschillende beteekenissen van rijden; zie dit woord.