Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vroedschap]

VROEDSCHAP, z.n., vr., der, of van de vroedschap; meerv. vroedschappen. Van vroed. Zie schap. Oulings, even als vroedheid, en vroedsche, bij Kil., wetenschap, kennis, wijsheid, voorzigtigheid, zuinigheid, enz.: het is menech, die niet en acht der vroetschap. v. Maerl:

[p. 514]

Cracht, ende milthede, ende vroetscepe, ende grote coenhede. v. Velth. Mit vroetscap, ende verstandenisse, ende conste. Bijbel. 1477. Hedendaags eene vergadering van de voornaamste en verstandigste ingezetenen eener plaats: hij werd in de vroedschap geplaatst. Een lid van zulk eene vergadering heet raad in de vroedschap, vroedsman, en vroedschap; en vroedschappen komt in plaats van wijze lieden voor, bij v. Hass., in: de rijkdommen en vroetschappen tot scheveningen. Want hier ter plaatse was nimmer zulk eene vergadering, als anders den naam van vroedschap voert. Zamenstell.: vroedschapslid, vroedschapsplaats, vroedschapsvergadering, enz.