VROLIJK, bijv. n. en bijw., vrolijker, vrolijkst. Verheugd, blijde: het vrolijk pluimgediert. Juicht vrolijk, veldelingen! - Hun psalmgezangen vrolijk paaren met trommelspel. L.D.S.P. De dorre plaetsen sullen hierover vrolick zijn. Bijbelv. Men hoorde uw vrolijke oevers schateren. Vond. Verheugend, blijdschap, of genoegen, wekkend: wij hebben eenen vrolijken dag. Een vrolijk uitzigt over het veld. Zich ergens mede vrolijk maken, is, eigenlijk, daaruit eenig genoegen scheppen: God hadtse vrolick gemaeckt met groote vrolickheit. Bij-
[pagina 516]
[p. 516]
belv. Maar maakt u daarmede vrolijk! is ook wel eens, gij zult u daarmede moeten vergenoegen. Van hier vrolijkheid, en vrolijken, in de zamenstell.: ontvrolijken, vervrolijken.
Vrolijk, Strijk. vroleich, Notk. frolich, Ottfrid. frouuelich, hoogd. frölich, eng. frolick, komt van vro, zie lijk.
Auteursrechtvrij