Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weder]

WEDER, weer, z.n., o., des weders, of van het weder; zonder meerv. Luchtsgesteldheid: het is dijzig weder. Tegens het natte weder. Vond. 't Goed weder van de voorlede week. Hooft. Segt ghij: schoon weder, want de hemel is root. Bijbelv. Bijzonderlijk,

[p. 59]

onweder: het weder, of weer, is er in geslagen. Zijt gij bang voor het weder? De schadelijke invloed van eene vochtige lucht op verschillende dingen: wat zijn die glazen vol weer! Het weer is in de gordijnen. Mooi weder, of weer, ergens mede spelen, is, zich op eene weelderige, en verkwistende, wijze daarvan bedienen. Zamenstell.: wedermaeckster, tooverkol, Kil., wedermaend, Kil., wedervoghel, Kil., weerafleider, weerglas, weerhaan, weerhuisje, weerlicht, weerplaat, weerslag, weertafel, weervoorspeller, weerwijs, weerwijzer, weerziek, enz. Verweeren, enz.

Weder, weer, Kil. ook wedder, vries. waar, eng. weather, Ottfrid. wetar, Willeram. wetere, het gene bij Notk. ook bijzonderlijk stil weder aanduidt, is verwant aan het slavon. witr, weter, wind, en aan het gr. α᾽ιϑηϱ.