[Wieg]
WIEG, z.n., vr., der, of van de wieg; meerv. wiegen. Verkleinw. wiegje. Het bekende verblijf van jonggeborene kinderen: neem het kind uit de wieg! Het rampzaligh einde des kindermoorders, die Jesus in de wieg vervolgde. Vollenh. Wij spoeijen van de wieg gestadig naar het graf. D. Deck. In de wieg niet smoren, is heel oud worden. In de wieg smoren, is, figuurlijk, in zijnen eersten oorsprong te niet doen loopen: de Ketterije in de wieg smooren. Halma. De misdraght der muiterij in de wieghe te worghen. Hooft. Van de wieg af, is, van jongs af. Eindelijk is de wieg, figuurlijk, de plaats, het land, waar iets ontstaat, of waar iemand geboren wordt: Egypte was de wieg en bakermat der oude sterrekunde. Mijn eilant, en errefrijk, de wiegh van Jupiter. Vond. In 's Gravenhaeg, uw wieg en woonplaets. Poot. Zamenstell.: wiegband, wiegkind, wiegkleed, wiegmeisje, wiegtouw, wiegzeel, enz.
Wieg, hoogd. wiege, wauge, Ottfrid. wagu, zweed. wigij, vries. widse, eng. wedge, fr. fiche, ficheron, komt van wiegen.
Auteursrechtvrij