[Wiegen]
WIEGEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik wiegde, heb gewiegd. Bedr., heen en weer bewegen: het kind wordt gewiegd. In slaap wiegen, is, figuurlijk, met schoone woorden misleiden, en werkeloos houden. Onz., zich zelven als eene wieg heen en weder bewegen: het schip begon al meer en meer te wiegen. Terwijl, daer 't alles wiegt, 't graeu stof van dijk en straet ten hoogen hemel vliegt. Poot. Eenen langen riem achter uit eene sloep heen en weder bewegen, om haar voort te werken: vruchteloos poogde hij tegen den stroom in te wiegen. Van hier gewieg, wieg, wiegelen, wieger, wiegster, enz. Toewiegen, voortwiegen, enz.
Auteursrechtvrij