[Wierook]
WIEROOK, z.n., m., des wierooks, of van den wierook; zonder meerv. De rook van zekere uitlandsche hars: wolken van wierook. Figuurlijk, vereerende dingen: wierook van loftuigingen, dankbetuigingen, gebeden, enz. Hoe dikwils zwaeide haer mijn hart het wierook toe. Vond., die het hier te onregt mannelijk maakt. De hars, waaruit men den voorgemelden rook verwekt: wie dan den wierook aen zal steken op d'altaeren. Vond. Op elcke rijge sult ghij suijveren wieroock leggen. Bijbelv. Van hier wierooken, wierook offeren, en wierookdamp van zich geven: toen ze nu d'offergaven ten wieroockenden outer broght. Vond. - Wierooker, wierooking. Zamenstell.: wierookboom, wierookdamp, wierooklucht, wierookoffer, wierookvat, wijroockkasken, Kil. enz.
Wierook, Kil. wijroock, hoogd. weihrauch, neders. wirik, Willeram. wiroche, Ottfrid. wirouch, komt van rook, en het oude bijw. wie, wei, wij, wih, angels. wiha, wig, heilig; van waar wijen en wijnacht.
Auteursrechtvrij