[Worp]
WORP, z.n., m., des worps, of van den worp; meerv. worpen. Van worpen, of werpen. Anders werp. De daad van werpen, in de verschillende beteekenissen van dit woord: met eene andere spies herhaalde hij zjnen worp. De zeuge wierp vijftien biggen in eenen worp, in eene dragt. Het vee zijn werp vergroot. Vond. Vijf zesthalven in eenen worp schieten. Met den uitersten en jongsten worp, van het dobbelspel. Hooft. Zoo veel als er in eenen worp geworpen wordt: vijf en twintig worp zesthalven. Een worp jonge honden.
Auteursrechtvrij