Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zalig]

ZALIG, bijv. n. en bijw., zaliger, zaligst. Eigenlijk, eenen vollen overvloed bezittende, zoo wel ten kwade als ten goede. Deze beteekenis heeft het als bijvoegsel achter aan een ander woord. Dus is kinderzalig, bij Vond. en elders, evenveel, als kinderrijk, bij Hooft. Zoo vindt men ook arbeidzalig, eerzalig, gelukzalig, raadzalig, rampzalig, vaartzalig, waanzalig; en armzalig schijnt eene zamentrekking van armoezalig, Godzalig van Godvruchtzalig. Op zich zelf is zalig hoogstgelukkig: u mag men zalig heeten! L.D.S.P. Heilig, zalig, Betlehem. Het zaligste genoegen. Hij leeft er vergenoegd en zalig. Deelgenoot van eenen eeuwigen gelukstaat: de zalige burgers des hemels. Toen mijn zalige vader overleed. Welcke wil, dat alle menschen salich worden. Bijbelv., waar salich maecken intusschen evenveel als behouden is, in: hij sal sijn volck salich maecken van hare sonden. Zalig spreken, is, als

[p. 285]

gelukkig verheffen, en roemen: zulk eene maatschappij mag men zalig spreken. Van nu aen sullen wij salich spreken, enz. Bijbelv. In den mond van ruwe lieden is zalig somtijds wezenloos van dronkenschap; en een zalig gelaat een effen. Van hier zaligen, enz. zaligheid, zaliglijk. Zamenstell.: zaligmakend, zaligmaker, zaligmaking, zaligspreking, zaligvruchtig, Kil., enz. Arbeidzalig, armzalig, eerzalig, gelukzalig, onzalig, rampzalig, welgelukzalig, welzalig, enz. enz.

Zalig, Kil., Ottfrid., zweed. salig, hoogd., neders. selig, eng. selij, angels. saeli, ijsl. säll, is verwant aan het zweed. säll, gelukkig, opperd. selde, lat. salus, heil, en sel, goed, bij Ulphilas.