Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zekerheid]

ZEKERHEID, z.n., vr., der, of van de zekerheid; zonder meerv. Van zeker, zie heid. Hoogd. sicherheit, Ottfrid. sihurheit, neders. sekerhed. De toe-

[p. 344]

stand van iets, dat zeker is, en dus vooreerst veiligheid: het schip is thans in zekerheid. Tegen het volck, dat ruste heeft, dat in sekerheijt woont. Bijbelv. Gij kunt m'in zekerheid doen leeven. L.D.S.P. Gewisheid: ik heb er geene genoegzame zekerheid van. Uit hoofde van de zekerheid zijner komst. Waarborg, onderpand, bij Kil. ook zeker: hoe kunt gij meer zekerheid voor uw geld verlangen? Zeker heidshalve.