Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Ziek]

ZIEK, bijv. n. en bijw., zieker, ziekst. Krank, zwak, en ongesteld: eene zieke vrouw. Hij is zeer ziek. Ziek te bed liggen. Zich ziek maken. Zij liggen in hetzelfde gasthuis ziek, zij hebben het zelfde gebrek. Ook voor begeerig naar, verzot op, in de zamenstell.: manziek, speelziek, enz. Als z.n., de zieke. Zieken bezoeken. Van hier ziekachtig, ziekelijk, ziekte. Zamenstell.: ziekaard, zieke: den ziekaard spelen. Z.N. Den ziekaard maken, voor zich ziek houden, vinden wij in de kantteek. van den Statenbijbel, - ziekbed,

[p. 363]

ziekenbezorger, ziekenhuis, een huis, waar zieken bezorgd en opgepast worden - ziekenkamer, een stil vertrek, geschikt voor zieken - ziekentroost, ziekentrooster, - doodziek, maanziek, manziek, minzick, naamziek, praalziek, roofziek, schoolziek, speelziek, twistziek, vensterziek, vrouwziek, wagenziek, wervelziek, woelziek, enz.

Ziek, hoogd. siech, Kero siuch, Ottfrid. en Willer. sicch, Ulphil. suks, angels. seoc, eng. sick, zweed. sjuk, gr. σιϰχος. Dit woord schijnt zijnen oorsprong aan den klaagtoon der zieken verschuldigd te zijn.