Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zwier]

ZWIER, z.n. m., des zwiers, of van den zwier; meerv. zwieren. Verkleinw. zwiertje. Eigenlijk, draai, omdraaijing, omkeering: hij nam eenen zwier, en viel in het water. Figuurlijk, rondzwerving. losbandig leven: zij gingen aan den zwier. Hij was, geraakte, aan den zwier. Wijders, opschik; waarbij men de

[p. 455]

kleederen, als 't ware, laat zwieren en slingeren, om zich bevallig voor te doen: zij houden te veel van den zwier. Den zwier, de mode, het gebruik in zich prachtig te kleeden, volgen. Verder, aardigheid, bevalligheid: met eenen edelen zwier. Zich met eenen lustigen zwier omkrullen. Vond. Van hier zwieren, zwierig.

Ten Kate brengt dit woord tot warren, werren, met eene voorgevoegde z.