Limburgsche legenden, sagen, sprookjes, en volksverhalen. Deel 2

De schepen-bokkenrijder.

Toen in de laatste helft der vorige eeuw de beruchte dievenbende der bokkenrijders alom in deze landen schrik en verwoesting verspreidde, gebeurde het eens dat zij tot hoofdman den schepen L., uit het vlek N........, verkozen.

De man was stoutmoedig en slim, ook zijne beide dochters Kaat en Mik had de schepen in de samenrotting opgenomen; zelfs had zijne Kaat reeds hare handen met bloed bevlekt, toen zij bij eenen aanslag te W......... eene arme vrouw, die uit een venster om hulp riep, door een pistoolschot van het leven beroofde.

Geheel onbewust van de zedeloosheid dier familie, waren er onder de menigvuldige mededingers naar de hand der rijke schependochters, twee flinke boerenzonen uit E...., Piet en Klaas. Toen deze jongelingen van de S......sche Donderdagsmarkt, op eenen keer wat laat waren vertrokken, overviel hen de duisternis te N........ zoodanig, dat zij besloten in L.'s schuur te overnachten. Zij kropen op het ingeschuurde stroo en sliepen weldra in. Om-

[p. 95]

streeks middernacht werden zij door een gepiep aan de schuurdeur wakker. De deur ging open en 60 gewapende schelmen met zware pakken beladen drongen de schuur binnen. Terstond erkenden onze knapen de geduchte bokkenrijders, waarover zoovele beangstigende vertelsels in omloop waren. Schrik en angst bevingen hen, nauwelijks durfden zij adem halen. Hooger nog steeg hunne vrees, toen één der boeven uitriep: ‘Mannen ik ruik menschenvleesch!’ - Er werd gesnuffeld en met de lantaarn rondgelicht, maar per geluk werden onze E...er-jongens niet ontdekt. Zij zien vervolgens de gauwdieven hunnen buit uitpakken. Vader L. presideerde de verdeeling en een aanmerkelijk deel van den roof werd voor hem ter zijde gelegd, zoodat Mik uitriep: ‘als dat zóó vooraangaat, vader, kunnen wij onze koeien wel aan zilveren kettingen vastleggen’. Nadat de buit verdeeld was werd vergadering gehouden, de schepen gaf zijne bevelen voor eenen volgenden strooptocht en deed aan ieder bokkenrijder door Kaat en Mik eene halve pint klaren jenever uitreiken, waarop de booswichten in alle richtingen wegslopen en alles wederom doodstil werd. Men kon wel denken dat Piet en Klaas zich zoo spoedig mogelijk uit de voeten maakten. Regelrecht begaven zij zich naar M......., alwaar zij alles aan den drossaard openbaarden. Deze hooge rechter ontbood nu op éénen dag de zeven schepenen van het ambt en onder dezen ook L. Daar L. wel giste dat het hem niet goed zoude gaan, stak hij zijne doodmuts bij zich. De schepenen werden afzonderlijk verhoord, ten laatste ook L. Toen hij bij den drossaard verscheen, bood hem deze een paar stevige kluisters aan, zeggende: ‘Beproef eens schepen, of u deze manchetten ook wel passen!’ L. werd op de pijnbank gelegd, maar wilde niets bekennen. Men zegt, dat hij in den Tomp, de gevangenis van M......., den hongerdood is gestorven.

M.