Ziels-opwekking tot waare deugd en vrolykheit in lof- en smeekliederen, mitsgaders veldgezangen
(1725)–Fransina Jakoba van Westrem–
AuteursrechtvrijToon: Ps. 68.1.
Nu vliege ik niet na 't trotse woudt,
Nog graaf uit Bergen 't glanssig goudt,
Maar wandel in het laage:
Hier deelt den Oceaan zyn nat!
Hier is 't gezegent smalle padt!
Hier vindt men goede daagen.
Terwyl den windt de Bergen ryt,
De hooge mast-boom scheurt en splyt,
Lagt de yzop van beneeden:
De speceryën bedden al,
De Lely by de waterval,
Zyn altyt wel te vreeden.
| |
[pagina 6]
| |
2.
De klaver en het milde gras,
Buigt en verheft zig, op een pas,
De zagte Velt-vioolen,
Verwelken minst door zonnegloedt.
De laage tym heeft geurig bloedt.
De mier is ryk in holen.
Treft eens de windt het laage riet,
De slappe bieze, eer men 't ziet,
Ryst weer het Hoofdt na boven.
De Boomptjens die van 't water lot
Getopt zyn, doen wel 't meeste bodt,
Om de eer te zyn der Hoven.
3.
De Vrugten schuilen onder 't bladt,
En trekken zelf de tak na 't padt:
Wat zwaar is wil dogh daalen.
Het wonderkleurig mineraal,
Het duurzaam en het dier metaal,
Laat zig uit mynen haalen:
De kostelyke Diamant,
De Topas, woonen onder 't zandt!
Men moet om Peerlen duiken.
Wat diep gewortelt is staat vast.
't Geen wel geheyt is schroomt geen last.
De Roos kiest laage struiken.
4
De zwangere Wyndruif hangt om laag:
Heur slappe Rank verzoekt een schraag,
Sy roemt niet op heur kragten:
Zo is de schoone nedrigheit!
Een Deugdt die ons na boven leyt,
En menig Heyl doet wagten!
Sy duikt by de Genadevloedt!
En kuist zig veel in Iezus bloedt;
| |
[pagina 7]
| |
Sy vat Syn klederzoomen
Eerbiedig aan, als Sy begeert,
Dat Hy heur dogh Syn Lessen leert,
En veel tot Hem doe komen!
5.
Sy blaast geen ydele waterbel.
Nog schrikt voor 't eyge windtgezwel!
Schroomt vlymen nog lanssetten:
Krygtse al een stootje hier of daar,
Sy maakt geen al te groot misbaar,
Maar leert op 't voetspoor letten.
Veragte smaadttaal, schimp en spot,
Die leyden haar van mensch tot Godt;
Sy vangt van 's haaters lippen,
Een alssemzout tot artseny:
De Distels kneustse als speçery.
Geen wraakwoordt laatse ontslippen.
6.
Voor God is ze als een zandtje een stof,
Een emmerdrop! onweerdt, om Lof
En Eer, en Goedt, te ontfangen!
O! mag zy op den Voetbanksgrondt
Maar knielen, en in 't stof den Mondt
Verbergen, root van wangen!
Uit schaamte voor dien Opperheer!
Wiens Wet en Gunst, heur eenige Eer
En Roem zy boven allen;
Zy is vernoegt in deze Weg!
Houd van geen knibbelent Gezeg,
Zy pryst Gods Welgevallen.
7.
De volle Handt, de schaarsse Maat,
't Is alles wel! als 's Hemels Raadt,
De portsie woog en wikte!
Zy ziet niet scheuins om andrer spoedt,
| |
[pagina 8]
| |
De Ootmoedigheit hier zwygen doet,
Als 't Vader Wys beschikte.
Og Iezus, Iezus, leer my dit!
Dan worde ik eerst uw çierlyk lidt!
Dan kan ik u behaagen!
Gy eist van my die Groote Deugdt,
En wilt dat my uw Voorbeeldt heugt,
Maar 'k moet myne Onmagt klagen!
8.
Wat in en om my is, dat leert
My laag zyn, maar og, 't Vlees begeert,
Dwars tegen 't Heylig willen;
De Zweeren van den Ouden Mensch
Zyn jookrig, Hy en doet geen Wensch
Dan om zyn lust te stillen:
Treft Hem een corrosyf of Vlym
Op 't Windsgezwel, hy valt in zwym,
Maar 't zyn slegts korte stuypen:
In and're leên verzaamt hy kragt,
En doelt op 't hoog en hooggeagt;
Hy kan langs de aardt niet kruipen:
9.
Neen neen, hy is te veel, te trots,
De zellefsliefde is Hem een rots,
Hy laat zig vry wat gelden.
Og Iezus, Iezus! zie my aan!
'k Ben met dit hoog belast, belaên!
Og dat Gy 't neder velde;
Zet vry uw Doornekroon, op 't Hoofdt
Dat al te zeer uw de Eer ontrooft;
En Geessel 't ydel tragten;
Og ley my door Gethsemane!
En neem op Golgotha my mêe!
Bepaal daar myn Gedagten:
| |
[pagina 9]
| |
10.
ô Speekselkladde, ô schimp, ô smaadt!
O kinderspel, ô spotgewaadt!
Hier kan ik vry wat leezen!
Og Iezus, Iezus, 'k moet als Gy,
Ook nedrig zyn! of 'k walg van my;
Druk, druk, uw Hemels Wezen,
In 't hart, dat Gy bereydt als was!
Breek Hoogmoedt, als een Zuil van Glas;
En sterk het teder poogen:
Dat u op 't effen Voetspoor zoekt!
Maakt dat het zig in u verkloekt!
En nedrig streeft na 't Hooge.
11.
Og Iezus, laat myn handt niet Los!
Of 'k word verschalkt, van Leeuw of Vos:
Keert gy de rug, 'k moet vallen!
Maar leent gy uw Genadekragt,
Dan Vreze ik in geen donk're nagt!
Het Boos, hou vry zyn Wallen,
Als Gy my door de Dalen leydt!
Als Gy my langs de Beekjens Weydt!
En uit Uw Handt doet Drinken!
Als Gy my neêr zet aan uw Schoot!
Als Gy my 't Eyge quest en Doodt:
En als een niet doet zinken.
12.
Doet zinken, in Genadens Zee!
Genieten doende een stille Vreê,
In 't afgespoelt Geweeten:
Wanneer Gy als een Appelboom
My overschaduwt! weg dan Droom,
Weg Dwaasheit, 'k ben gezeten
In 't liefelykste Lustprieel!
Ik laat de Grooten 't Grooste Deel,
| |
[pagina 10]
| |
En Roem in Nedrigheeden!
Og laat ik lieven Zielevrindt,
Gespeent, gelyk een teder Kindt,
Dus wand'len hier beneden.
|
|