1943, verklaarde hij ervan overtuigd te zijn dat zonder de ss in Vlaanderen geen oplossing kon worden bereikt. Elias was bereid zich te onderwerpen aan de wil van de Reichsführer-SS, ook als hij zijn aftreden en de ontbinding van het vnv zou eisen. Elias verklaarde niet te geloven in de mogelijkheid van een Grootnederlands Rijk. Hij verzekerde dat hij zijn Grootnederlandse achterban in de hand zou kunnen houden indien de Reichsführer-SS hem garandeerde dat Duitsland geen verduitsing nastreefde en dat de culturele en volkse eenheid van de Vlamingen behouden zou blijven. Op die voorwaarden stond niets een samenwerking tussen het vnv en de ss nog in de weg. Berger was tevreden toen Jungclaus hem verslag uitbracht over het onderhoud. Hij concludeerde dat Elias capituleerde en dat een fusie van de DeVlag met het vnv onder leiding van de ss mogelijk was geworden. Het viel anders uit.
Op 28 en 29 februari 1944 vond het langverwachte gesprek plaats. Elias had er grote hoop op gesteld. Men vraagt zich af waarop Elias zijn hoop stoelde. Meende hij werkelijk, na al wat hij had meegemaakt, de Reichsführer-SS van zijn standpunt te kunnen overtuigen? Het lijkt zo te zijn. Het gesprek draaide uit op een fiasco voor de vnv-leider. Het begon al toen Elias te horen kreeg dat hij Himmler niet onder vier ogen zou kunnen spreken. Hij kreeg het gezelschap van Jef Van de Wiele. Ten overstaan van zijn rivaal stelde Elias aan de Reichsführer-SS de eis tot liquidatie van de DeVlag en van de Hitlerjeugd-Vlaanderen. Elias vroeg verder een plechtige verklaring van Duitsland dat de Vlamingen in het toekomstige Europa erkend zouden worden. Himmler was alleen bereid het bestaan van de Nederlandse taal te erkennen. Hij liet er geen twijfel over bestaan dat Vlaanderen door Duitsland zou worden geannexeerd. Himmler ging niet in op het voorstel van Elias het vnv te ontbinden. Elias kreeg de raad de strijd niet op te geven.
Elias kwam thuis met lege handen. Hij kende nu het standpunt van de man die van Hitler het monopolie had gekregen over de Germaanse politiek. Er kon dus geen twijfel over bestaan dat de Himmler-politiek ook de politiek van Hitler was. Elias stond dus voor een dilemma. Het was duidelijk dat de collaboratie van het vnv geen steunpunt meer had. Het enige houvast was immers het blinde vertrouwen in de Führer. Elias heeft niettemin de collaboratie voortgezet tot het bittere einde. Hij stelde zijn volgelingen verder ter beschikking van de Duitse oorlogvoering. Na de oorlog zei de vnv-leider dat hij geloofde dat er een vrede door vergelijk zou komen en dat het vnv dan het machtsvacuüm had kunnen opvullen, samen met de Belgische soldaten die trouw bleven aan de koning. Zo zou het vnv een belangrijke rol kunnen spelen in het naoorlogse België. Daarom moest het vnv een sterk en gesloten geheel vormen. Ondanks de onrealistische uitgangspunten is het mogelijk dat Elias aan zo'n scenario heeft gedacht. Het lag trouwens in de lijn van zijn vroegere standpunten. Het neemt niet weg dat hij een wanhoopspolitiek voerde waarin bijzonder weinig lijn zat. Aan de ene kant vroeg hij aan Himmler om het vnv te mogen ontbinden, aan de andere kant wilde hij het vnv handhaven als openbare macht.
Elias' politiek was niet alleen onsamenhangend, hij was ook nog gebouwd op pure speculatie. Van enige concrete afspraak tussen het vnv en koningsgezinde groepen was er geen sprake. Elias kluisterde wat hem restte aan volgelingen aan Duitse militaire formaties waarop hij niet de minste vat had. Eén na één zag hij de hefbomen waarmee hij zijn invloed op die formaties meende te kunnen handhaven, verloren gaan. De militaire slagkracht van het vnv was een mythe. Hetzelfde gold voor de zgn. bondgenoten van het vnv. Men stelt bovendien vast dat Elias de open confrontatie met het verzet, die toch besloten lag in de derde hypothese, uit de weg ging. Ondanks alle verbale krachtpatserij heeft Elias lange tijd gerekend op de bezetter en op een deel van de Belgische rijkswacht en politie om het vnv te beschermen tegen de aanvallen van het verzet. De roep om represailles werd vanaf 1943 harder toen vnv'ers bij tientallen werden vermoord. Elias schrikte terug om het wapen van de tegenterreur te hanteren. Hij bepleitte en verkreeg wel de inzet van vnv'ers-Hilfsfeldgendar-
Auteursrechtelijk beschermd