Henry en Louize

Eerste deel

[p. 45]

Elfde brief.
Collonel Powhatan aan den Capitein Henry.

[bij den voorigen ingeslooten.]

Mijn Heer!

Neen niet kwaalijk dat een onbekende uwe vriendschap verzoekt; - geboren in een ander waerelddeel, heeft de lust om menschen te zien mij naar Europa gedreeven; ik zoek overal harten, wier gevoel met dat van het mijne overeenstemt. Zonder u ooit gezien te hebben, mijn Heer! weet ik reeds, door slechts over u te hebben hooren spreeken, dat de natuur onze harten schijnt gevormd te hebben om samen vriendschap aan te gaan. Ik ben een Wilde, maar misschien dat mijne ziel veele Europeäanen, in menschenliefde, zoude overtreffen; immers, Heer Hopman! wij zijn toch op de waereld, om elkander te helpen. De Heer Generaal, die aan eene ziekte kwijnt, bij onze Wilden niet bekend, moedigt mij zeer aan, om u, Heer Capitein! mijne vriendschap aan te bieden; en gij weet dit aanbod is in onze Gewesten altijd oprecht en belangloos; ik weet, mijn Heer! dat gij daarin als een Wilde denkt; ik heb lang ver-

[p. 46]

langd om een vriend te hebben, maar heb tot nu toe niemand gevonden voor wien mijn hart klopte, dan tegenwoordig voor u. Zoo gij mijne vriendschap aanneemt, zal ik u daadlijk mijne genegenheid, door het sterkste vertrouwen op u, bewijzen; vervolgens binnen weinig dagen u komen zien; en, zoo ik hoop, nooit die vriendschap breeken. Eene zaak moet ik u, mijn aanstaande vriend! nog vooraf doen weeten: ik bezit de sterkste openhartigheid, zoo dat geen veinzen ooit in mijn hart plaats vond, en daarom moet hij, die mijne vriendschap aanneemt, zich wapenen, om zoo wel mijne bestraffingen te ontvangen, als ik de zijne verwachte, indien een van beide misstappen beging. -

Zie daar, mijn Heer! wat ik u voorstellen wilde; ik verlang zeer na uw antwoord, wel verzekerd dat gij mijn aanzoek niet verachten zult, al kwam het voorstel u al eens onaanneemlijk voor. - Intusschen, op uw antwoord wachtende, noeme ik mij voor altijd

Uw vriend

powhatan.