Henry en Louize

Eerste deel

[p. 391]

Twee- ennegentigste brief.
Madelon aan Jeannette.

Douce & tendre Amie!

Rallerie à part - maar uwe brieven worden recht Comieque - het zou haast te brutaal loopen, ma Chére! - Gij weet immers het Hollandsche spreekwoord: dat men eene padde zoo lang kan trappen tot zij piept. - Ik ben wel goed, maar mijn point d'honneur moet niets lijden. - Ik zeg u nogmaals, dat de Jonker mij niet pour rire, mais pour autrement lief heeft - en dat hij met mij trouwen zal, lijdt geen bedenking. - Ik geloof, waarachtig! dat gij jalours zijt. - Vrouwelijke vriendschap is, ma foi! bon - maar zoo lang tot er een man in 't spel komt, en dan - ô! dan vervalt dikwerf de beste - de tederste amitié; en verandert in eene onverscheeligheid, die ondraaglijk is - enkel uit wangunst. -

Waarom benje toch, op dit sujet, zoo ongeloovig? - Is 't om dat gij het anders wenscht? - Il est vrai dat hij mij, in weêrwil uwer gedachten, bemint! - Dat blijft zoo - enjeannette zal, bij het slot van de rekening, overtuigd wor-

[p. 392]

den van het contraire de votre sentimenten. - Weetje wat ik u raaden zou, ma bonne amie! - Zie den ouden liefhebber - terwijl gij toch zegt zoo veel pouvoir op hem te bezitten - zie hem, wil ik zeggen, in uw net te vangen: - span alle uwe bekoorlijkheden te samen, en geef hem de volle laag; wie weet of hij bestand zal zijn - overmagt wint - allons courage, mon Enfant! courage! - Gij zijt er zoo slim op gesleepen, om de beurs van den ouden te luizen; 't verwondert mij dat dit denkbeeld, waar door gij nog eens voor eene eerlijke vrouw zoudt kunnen passeeren, niet encor un fois in u is opgekomen. - Zie, zoo zijt gij, Dames du Ton! het noodzaaklijkste wordt door u verzuimd. - Il n’est pas possible, dat gij sublimer leert doordenken? - Wanneer de Oude eens afschuift, en gij zoo voordgaat, wat zal er van u worden? - Denkt gij niet dat uwe famillaire omgang in de buurt bekend is? - On parle al zeer singulier van u. - Dan, ik wil uw Zedemeesteresse niet zijn, Ergo - Punctum. -

Vous demandez of hij geld heeft? - veinzen of grootspreeken is mijne gewoonte niet - derhalven neen! - zijn uitzicht, om het te krijgen, is op den Podagrist, van dien moet hij alles erven, als hij volgens billijkheid handelen zal; - mais, onze amourette! als die uitkomt, voor hij den adem uitblaast, dan geeft madelon geen duit voor de portie; - maar wat zegt dat ook? - van zijn inkomen, als Capitein, kunnen wij toch leeven; wij hoeven, direct na 't huwelijk, niet in den brillantsten kring te tree-

[p. 393]

den - geene Commedies, Assemblées of Opera's te frequenteeren, dat onnoemelijk veel geld verspilt. - Madelon behoeft geen kamenier, geen kapper aanteleggen, zij is gewoon zelfs te dienen, en kan zeer wel deeze onnoodige uitgaaven voorkomen. - Het kan zijn, dat mijne bonne jeannette, eens vrouw geworden zijnde, zeer veschillende zou te werk gaan; mais madelon heeft daar geen zin in. -

Apropos, douce amie! ingevalle ik u niet zou incomodeeren - en gij, enfin, mijne amours goedkeurt, zoudt gij mij willen accordeeren om een dagjen of agt bij u te komen logeeren, als de Podagrist wat betert? - votre Monsieur zal er immers niet tegen hebben? - Het zou enkel geschieden, om nader bij mijn chér frederik te zijn, anders moeten wij, helas! nog een jaar van elkander blijven. - Ah! belle jeannette! permiteer mij dat - gij hebt nog nooit bemint, en weet niet wat liefde is, daarom heb medelijden, met uwe, anders ongelukkige,

Vriendin,

madelon.

P.S. Is 't gezwel van uw Heer over - of ten minsten aan 't verdwijnen? - Aan de oppassing zal het althans niet mangelen. - Repondez vite - adieu! -