Den echo des weerelds. Deel 2

Een Sprookje.

Een geruineert Grutter, die zo doodelyk genecessiteertwas dat hy op het punt stont om de Ossenleere zoolen van zyn mismaakte schoenen aan te tasten, viel eenige jaaren geledên schielyk met zyn gelapte broek in een Achtendeeltje weduwlyke boter, tot een voorbeelt, dat men niet behoort te wanhoopen in Tegenspoed, nog zig te verhovaardigen in Voorspoed; het eerste heeft hy ondervonden, doch het laatste is hem ontschooten.

Die Knaap ging op een zekere tydzig vermeyden op de hoogte van een overoude Burgt, bewoont door het Gespens van een behexte Princes, die haar zo wel op de behandeling van een stuk Kryt verstont als een Cyfermeester, en vry naauwkeuriger luysterde na het trekken van de Herbergsschel, als na het luyen van de Kerkklok. Hy zag aldaar een meenigte Boomen, Bloemen, Pauwen, Herten, Bouteilles, en Wynkelken, waar over hy aanstonds begon te mediteeren op deeze wyze.

Die Dame moet ik beminnen en trouwen, want zy is bekoorlyk van den top van haar besneeuwde kruyn, tot aan de hielen van haar

[p. 288]

platte voeten. Wat is 'er aan gelegen of zy oud is, haar Boomen zyn groen? Wat is 'er aan verbeurt of schoon de Roozen verslenst zyn op haare wangen, daar bloeien 'er genoeg in haare Tuynen? Wat scheelt het my of zy zo onvruchtbaar is als een Spaansche Muylesel, als 'er maar vruchten groeien uyt haare Bouteilles en Kelken? Dit gezegt hebbende haalde hy een verroest Pennemes uyt zyn tas, met het welk hy haaren Naam graveerde op zo veele onderscheyde Boomen, dat hy 'er 't zedert niet als Menschen, in stê van Pennen, mee heeft konnen versnyden.

Na die oefening daalde hy neerwaards, en accosteerde die Kastelynsche met de volgende aanspraak; Madame, sprak hy, ik geloof niet dat 'er een grutteloos Grutter grooter en weezendlyker beweegredenen heeft om uw te lieven als ik. Een Man die een vrouw trouwt om haar schoonheyt, zal onfeilbaarlyk zyn liefde met de schoonheyt zien vervallen. Myn liefde is in tegendeel op de zelve grondvest gesticht als uw betovert Paleys, zy zal opgroeien neffens uw Boomen, en van dag tot dag vermeenigvuldigen als de Gelagrêkeningen.

Dit gezegt hebbende sloeg hy een pirouette in de rondte, gelyk als een Klepper omdraayt in de Grutmolen, schorte de opperste lip op als een Ruyn die een Haverkist in 't oog heeft, en dewyl hy uyterlyk al de mynen had van geen slaplenden te zyn, als die wel eer een Overvlieger plagt te zyn in het optillen van Zakken haver, vloogen fluks de Deuren van haare Tederheyts porte Cochere voor hem open, en zy gilde uyt op den toon van.... van een Weduwe,

* - Het lustme' een kans te waagen.
Met hem, wiens sterke rug kon zo veel zakken draagen.

*- Subiit me magno cupido,
Ferre virum, tulerat qui prius ipse polum.

Ovid.

By H. Bosch, is te bekomen Cl. Bruins aanmerkingen, op Otto van Veens Zinnebeelden der Goddelyke liefde, met 60. kopere Platen, als mede uitbreiding over honderd Zinnebeelden, en zyn ook eenigen op groot Papier te bekomen; in Octavo.