De Hollandsche sinnelykheid

[p. III]

Op het bly-spel De Hollandsche zinnelykheid,
Door * * *

HET lust dees Digter tans te Weijen

In 't misbruik van de derde pragt,

En met 't penceel, zoo scherp als zagt,

Dat af te schildren, zonder vleijen.

t'Wyl andre met hun treur-gedigt,

En pen tot aan de wolken streeven,
d'Aloude Digters doen herleeven,

Het Schouw-toneel tot pragt en ligt:

Of op het Oorlogs veld verzellen

De Voesterlingen van Belloon,

En met een hooge heldentoon

Haar daaden roemen en vertellen;

Zoo scherst hy met de pronkery,

En haar, die van geringe zaaken
Haar daaglyks werk en Goden maaken,

En 't nut en waardig zien voorby.

Liet hy in Braband onlangs hooren

Zyn schellen toon, door Demokryt,

Zy klinkt in Holland op dees tyd,

Dog minder scherp, ons ook in d'ooren.

Dus vind zyn Geest aan alle kant

Steeds nieuwe stof tot boerterijen
En ernst, dewyl de zotternije

Haar rolle speeld in yder land,

Tot leering en vermaak der schrandre.

Vaar dus al voort, ô!....

Wy hoopen en verwagten van

U, na dit blyspel nog meer andre.

T. v. WILT.