Nalatenschap. Dicht- en toneelstukken
(1856)–J.F. Willems–
Auteursrechtvrij
[pagina 110]
| |
De duif.aant.Slaep zachtjens, duifjen lief, in 't mosch aen deze zode;
Slaep zachtjens, liefdebode!
Gy ziet het licht niet meer: gy hebt het zoete leven,
Uw duiver en, helaes, my, uw vriendin, begeven.
Gy bragt van mynen vriend me een briefj', een liefdewoord
En rigtte uw vaert door de vallei bevallig voort,
Toen u een jager met zyn wreeden pyl doorgriefde:
Gy vielt onmagtig, met den bloedgen brief der liefde,
Op mynen boezem en betoondet door uw dood
Dat gy me dienen wilde ook in den jongsten nood.
| |
[pagina 111]
| |
Slaep zachtjens, duifjen lief, in 't mosch aen deze zode;
Slaep zachtjens, liefdebode!
Ik zal u niet meer zien in zoele middaguren
Het vlak des waters met uw vleugeltipjens schuren;
Ik zal u niet meer zien, gelyk ik eertyds plag,
Uw pluimtjens baekren in de stralen van den dag.
Vergeefs kwaemt ge aen myn zy' de zachtste wolle pikken
Om uw aenstaende kroost een wiegjen toe te schikken,
Gy zult geen moeder zyn! uw nestjen, half voltooid,
Zal vallen in den stroom, door d'eersten wind verstrooid.
Slaep zachtjens, duifjen lief, in 't mosch aen deze zode;
Slaep zachtjens, liefdebode!
Helaes! wat zal ik aen den duiver, uw beminden,
Dan zeggen, als hy u dees avond niet zal vinden?
Maer... 'k hoor iet ritslen in de naeste wilgeblaên...
De vlugt eens vogels doet de takjens opengaen...
Hy is 't! zyn zang gelykt den zang der weduwnaren.
Vlugt, schoone duiver! 'k zie den jager op u staren.
Vlugt, bergt u in den woude, eer u zyn wreedheid deer':
Uw gade is weg van hier; ach, kwam ze er morgen weêr!
Slaep zachtjens, duifjen lief, in t' mosch aen deze zode;
Slaep zachtjens, liefdebode!
Rampzaelge!... morgen zult ge uw onheil eerst bespeuren -
Zult ge, eenzaem roepend, uw duivinnetjen betreuren
En overmorgen valt ge, als de eerste zonneschyn
Aenschemert, neder en bezwykt van minnepyn.
| |
[pagina 112]
| |
Dan, trouwe doffer, geef ik uwer gade u weder;
Dan leg ik nevens haer u in dit moschgraf neder;
Dan rust ge, saemvereend, hier eeuwig in het dal,
Zoo als myn vriend naest my ook eenmael rusten zal.
Slaep zachtjens, duifjen lief, in 't mosch aen deze zode;
Slaep zachtjens, liefdebode!
|
|