Sonnetten

[p. 29]

Klimmen.

Bergen, dalen, heuvlen en valleien,

Alles draagt het teeder waas der lucht;

En de toppen kaatsen 't zacht gerucht

Van des klimmers voetzool over keien.

Wilde brandings grootsche golvenreien

Spieglen ook den vogel, die ter vlucht

Voort zich rept en, voor den storm beducht,

In het duin op 't nest zich neer gaat vleien.

Zou dan niemand ernstig willen pogen

Aan de klimmers steun in storm te biên?...

Waar de waarheid worstelt, wijkt de logen,

Stijgend licht doet donkre schaduw vliên:

De aarde alleen verruimt zich voor onze oogen

Waar we uit hooger ommekring haar zien.