Sonnetten

[p. 107]

Adelaar en ram.

Een arend, in een schaapskooi neergetuimeld,

Door 't onweer in den rechtervleugel lam,

Wekt 't medelijden van een ouden ram:

Kom, eet wat mee: het brood is fijn gekruimeld...

Ik dank je zeer: je vacht is gansch beduimeld:

Wie was het die zoo dikwijls aan je kwam?

Mij schroeide 's hemels zuivre bliksemvlam:

'k Eet met geen schaap, al ben ik neergetuimeld.

Nu, eet dan niet; maar tracht niet weg te hinken:

Straks komt de brave goede herdersknaap:

Die geeft u vrijheid aan de bron te drinken

En mooglijk ook gunt hij u hier den slaap:

Al vliegt ge ook weg, uw vlerk gaat toch weer zinken.

En 't antwoord luidt: je praat gelijk een schaap.