Overblyfselen van echtgeluk

[p. 30]

Ter verjaaring myner Echtgenoote.

Ik zie u my weêrom gegeeven,

ô Lieve moeder van myn kroost,

Nog korts op d'oever van het leven,

Nu 't anker van myn hoop en troost!

Wat vreugde, ô anna! voor uw kindren!

Wat zielsverrukking voor myn hart!

Wy zien allengs de kwaal vermindren,

Allengs vermindert uwe smart.

ô God, die my, in 't woelig leven,

In menige angsten bystand bood!

Gy hebt my anna weêrgegeeven,

Gy red my uit den hoogsten nood.

[p. 31]

 

U, u zy dank, ô Bron van zegen!

 

'k Herleef, 'k hervat den ouden moed:

 

'k Heb alles goeds van u verkregen:

 

Nu gy myn Gade hebt behoed.

 

 

 

Laat steeds ons kroost u nedrig eeren,

 

Gelyk 't voorouderlyk geslacht,

 

Opdat, hoe de aarde en 't aardsch moog' keeren,

 

Het ook uw zaligheid verwacht.

1795.