Stichtelijcke bedenckinge, onledige ledigheyt, stichtelijcke tijt-kortinge

[p. 108]

Op de sin-rijcke en stichtelijcke Rijmen van C. J. Wits.

WAnneer 't vernuftigh breyn des Heeren [Geest] ghevoelt
Soo toont het sijnen kracht; met lust [en] yver woelt,
En wil ter eeren Gods, met innerlijck verlanghen,
Een ander deylen me'e 't geen dattet heeft ontfangen
't Zy door een deuchdich Schrift, of Geestelijck vermaen
En raedt sijn even-mensch op Godes wech te gaen.
Sal dan een Christen mensch hem willigh niet bereyd
Om (tot sijn eyghen baet) van 't quade af te scheyden
Gelijck ons Wits alhier seer soet en aerdigh leert:
Hier uyt wy konnen sien wie dat sijn hert regeert;
Voor my, ick ben beroert; ick moet sijn yver prijsen.
Komt, Christelijcke Jeucht, en wilt hem eer bewijsen:
Hy wijst ons tot de Deucht; hy wijst ons 't grootste Goet,
En leert hoe men sijn tijdt hier wel gebruycken moet.
Wits ons sijn yver toont; want hy naer sijn arbeyden
Gaet veeltijts by de Keers tot dichten hem bereyden:
En in dien ledighen tijdt van nieuws onledigh wort;
Al zijn de avondts langh sy vallen hem te kort,
Om ons door soet ghedicht in 't goedt te onderrichten;
Vol reden, om de Ziel te leeren sijnen plichten.
Met reden vol van troost, bestraffingh, en vermaen,
Die wijsen ons den wech naer 's Levens rechte baen.
Komt, laet ons doch dien Wits nu danckbaerheyt betoonen:
Godt wil sijn naerstigh hert staegh met sijn Gheest bekroonen.

J. J. Chirurgijn.