Henriëtte de Grandpré

Een en twintigste brief.
Mevrouw Baville aan Mevrouw Dalmont.

Welk een dank is U mijn hart verschuldigd, mijne geliefde Zuster! voor uwen zoo vriendelijken, belangrijken brief!... Bezef, hoe groot mijn genoegen over het wedervinden van Louise moet zijn! Hoe wonderbaarlijk toont de Voorzienigheid, door dit geval, voor de onschuld en de deugd te waaken! Ik wil mij bij de godloosheden van den snoden Hurt niet ophouden; met eene onuitdrukkelijke veröntwaardiging zie ik 'er op neder, en dank der Godheid vuurig, dat uw Man spoedig genoeg aankwam, om de lieve Louise te redden! Hoe schrikkelijk moet haar toestand geweest zijn, zoo lang zij haar Dochtertje, als de vrucht der bloedschande, beschouwde! Hoe verrukkend moet dezelve tegenwoordig zijn! Ach!

[p. 114]

Ik wensch maar, dat de brave Marquis van Grandpré spoedig opgespoord mag worden; want ik bezef levendig, hoe groot zijn lijden, door het gemis van Louise en Henriette moet zijn; laat men 'er toch spoedig de middelen toe aanwenden! trouwens, ik behoeve dit niet aan uwe deelneeming, en de verlangende liefde onzer Zuster aan te beveelen!

Morgen vertrek ik van hier om in uwe armen te vliegen; ik brande van verlangen, om U allen te omhelzen, en mijne, zoo lang als dood beweende Zuster, met de lieve Henriette aan mijnen boezem drukkende, van alle mijne tedere vriendschap en Zusterlijke genegenheid te verzekeren!

Heb de goedheid mijne waarde Sophie! en zend uw Koets, om mij overmorgen te R... aftehaalen, want tot die stad toe zal ik mijne reize te water doen, en daar gij weet, dat ik niet op huurpaarden gesteld ben, zult gij mij hier ten hoogste mede verplichten!

Nu, vaarwel mijne lieve! omhels Louise, uwen Echtgenoot, en de beminnelijke Henriette voor uwe Zusterlijke en oprechte Vriendin

Therese Dalmont,

Weduwe Baville.